PRAWO I HISTORIA

Historia stosowania roślin psychodelicznych w Europie

Wiele klasycznych badań etnobotanicznych analizuje wykorzystanie grzybów, kaktusów i innych roślin występujących w Ameryce Środkowej i Południowej, znacząco poszerzając wiedzę o rytuałach szamańskich i technikach umożliwiających kontakt z „bogiem” lub „duszą”. Podczas gdy użycie enteogenów we wspomnianych rejonach jest dobrze udokumentowane i szeroko badane, o tradycjach europejskich wiadomo znacznie mniej.

Wiemy, że starożytni Grecy używali konopi indyjskich oraz grzybów psychodelicznych, jednak niewiele wiadomo o dokładnych związkach chemicznych stosowanych w ich rytuałach. Wasson i współpracownicy (1978), pisząc o misteriach eleuzyńskich, zasugerowali, że klucz do odurzającej mikstury stanowiła nie pojedyncza substancja, lecz mieszanka kilku związków psychoaktywnych. Jej skład pozostaje niepewny — przypuszcza się, że mogła zawierać konopie, żywicę Papaver somniferum (czyli opium) oraz inhibitor enzymów, np. harmalinę ekstrahowaną z Peganum harmala.

Wiadomo, że Platon uczestniczył w misteriach eleuzyjskich i wspominał o nich w swoim słynnym dialogu Fedon, poświęconym nieśmiertelności duszy. Podobne doświadczenia przypisuje się wielu innym myślicielom i filozofom starożytności.

Przeczytaj więcej o historii stosowania psychodelików.